PEYGAMBER EFENDİMİZİN AMCASI EBU TALİB

PEYGAMBER EFENDİMİZİN AMCASI EBÛ TÂLİB
15 MAYIS 2010 CUMARTESİ

Peygamber Efendimiz'in (s.a.v) amcası Ebû Tâlib, Peygamberimiz'i (s.a.v) çok sever, pek ziyade korurdu. Resûlullah Efendimiz'in pek muhterem ve pek doğru sözlü bir zat olduğunu bilirdi. Fakat kavminin dedikodusundan çekinerek görünüşte iman etmiş değildi. Kalben iman etmiş olduğu kendisine isnad edilen bazı şiirlerinden anlaşılmaktadır. Gerçeği ancak yüce Allah bilir. Seksen yaşında olduğu halde, risaletin (peygamberligin) onuncu yılında vefat etmiştir.

Ebû Tâlib ölümüne yakın bir zamanda Kureyş büyüklerini yanına çağırarak onlara şöyle bir öğüt vermiş: "Ey Arab'ın seçkinleri! Kimsesizlere sevgi, fakirlere yardım ediniz. Namus ve fazileti gözetiniz. Daima birlik ve beraberlik içinde hareket ediniz. Özellikle Muhammedül'l-Emîn'e itaat edip onu gözetiniz. İyi biliniz ki, Hazret-i Muhammed her sözünde doğrudur. O, Allah'ın hidayetine başarısına kavuşmuştur. Bütün Kureyş oymakları ve bütün çevre insanları onun emrine boyun eğecek, onun çağrısına koşacaktır. Eğer daha yaşayacak olsaydım, her türlü zorluklara katlanarak ona yardıma davem ederdim."

Kaynak: Semerkand Takvimi