HALKIN SULTANLIĞINDAN NEFSİNİN SULTANLIĞINA

HALKIN SULTANLIĞINDAN NEFSİNİN SULTANLIĞINA
01 MART 2010 PAZARTESİ

Belh sultânı İbrahim bin Edhem, Tâbiî'nin büyüklerin­den, muhaddis ve evliyâullâhdan bir zâttır. Hicrî 161 senesinde vefat etti. (Kuddise sirruh)

Bir gün, dükkânı yanmış, malı zayi olmuş bir adam gördü. Adam üzüntüsünden aklını kaybede yazmıştı. İbrahim bin Edhem ona şöyle buyurdu:

"Ey Allah'ın kulu, muhakkak mal Allah'ın malıdır. Dile­yip verdi ve o dilediği zaman da elinden aldı. Onun takdîr buyurduğuna sabret. Böyle kendini paralama! Zira afiyet hâlindeki nimete yapılan teşekkürün mükemmel olması, belâ ve musîbet vaktinde sabretmek iledir. Kim şükrederse, ecrine nail olur, kim de (tevbeyi) erteler, geriye bırakırsa, mahrum ve pişman olur."

Bazı sözlerinden:

• Duanın kabul olunmasını istersen helalinden ye

• Kalbi örten üç örtü vardır: ferah, hüzün ve sürür.

• Eline geçen mal ile sevinirsen, yavaş yavaş hırsa düşersin.

• Hırslı adam huzurdan mahrumdur. Kaybettiğine kederlenirsen kin ve nefret hissedersin. Nefret duyan in­san ise azap içindedir.

• Medholunmak hoşuna giderse kendini beğenmeye başlarsın.

• Kibir amellerin sevabını giderir.

• Hayrın azı da büyüktür ve çoktur, şerrin de azı bü­yüktür ve çoktur.